Persbericht, 3 februari 2015

Hilbrand Nawijn lijsttrekker voor NEDERLAND LOKAAL

Voormalig minister Hilbrand Nawijn is bij de komende Statenverkiezingen de lijsttrekker voor NEDERLAND LOKAAL in Zuid-Holland.  Hij werd hiervoor unaniem benoemd tijdens een vergadering van de partij in Rijswijk.

De Zoetermeerder was voorheen directeur van de IND, advocaat, minister van Vreemdelingen Zaken en Integratie, Tweede Kamerlid, ondernemer en is nu fractievoorzitter van de lokale partij LHN in Zoetermeer. Zijn fractie is groter dan de VVD. Tevens levert de LHN een wethouder in het College.

Belangen

,,Het is belangrijk is dat de gemeenten worden vertegenwoordigd in de Provinciale Staten,’’ aldus Hilbrand Nawijn. ,, Vaak wordt er op geen enkel wijze met de gemeenten rekening gehouden. Bovendien worden de belangen van burgers in het geheel niet vertegenwoordigd bij de Provincie. De gevestigde partijen zijn teveel gebonden aan het landelijk beleid van hun eigen partijen.’’

Bevoegdheden

,,Gemeenten moeten meer bevoegdheden krijgen om hun eigen inwoners te kunnen bedienen,’’ vervolgt Hilbrand Nawijn. ,,Ook op democratisch gebied ontbreekt er het een en ander aan het huidige systeem. De Eerste Kamer, die getrapt wordt gekozen door de Provinciale Staten, lijkt nu een verlengstuk voor de Tweede Kamer. Dat is ongezond en in strijd met de Grondwet. Het wordt tijd dat de stem van de burger wordt gehoord op Provinciaal niveau. Nederland Lokaal wil daarvoor opkomen. Deze partij is ook tegen belastingverhoging in de provincie.’’

Meer informatie; http://www.nederlandlokaal.info/laatste-nieuwsbrief

De Gebiedscommissie 

De taken en bevoegdheden van de Gebiedscommissie in onze voormalige deelgemeenten zal beperkt zijn tot het:

Adviseren, participatie organiseren en toezien op de uitvoering. Dat zijn de taken van de gebiedscommissies.

Minder politiek, meer buurt. Dat is de essentie van gebiedscommissies. 

De gebiedsdirecteur stelt het gebiedsplan op in opdracht van de gebiedscommissie en in overleg met alle partijen. Het plan wordt vervolgens als een advies voorgelegd aan de gemeenteraad. De gemeenteraad maakt bij de toekenning van middelen voor de uitvoering van het plan een stadsbrede afweging als onderdeel van de gemeentebegroting.

Organiseren en faciliteren: participatie

De gebiedscommissies hebben nadrukkelijk de taak bewoners en bedrijven op allerlei manieren te betrekken bij het maken van plannen voor de wijk. Zij organiseren en faciliteren participatie en stimuleren initiatieven van wijkbewoners via allerlei bekende maar ook nieuwe manieren, zoals crowdsourcing, digitale raadplegingen en wijkreferenda.

De gebiedscommissieleden en de gebiedsdirecteur, de gebiedsmanagers en andere ambtenaren kennen hun wijken en buurten. Commissie en directeur zijn samen verantwoordelijk voor het organiseren en faciliteren van participatie. De directeur organiseert bewoners bijeenkomsten, zet wijkreferenda op en vindt andere (nieuwe) manieren om bewoners te betrekken.

Participatie toetsen

De gebiedscommissie toetst of er voldoende geparticipeerd is. Bij onvoldoende bruikbaar resultaat kan de commissie het proces laten overdoen.
Bestaande en beproefde methoden worden doorontwikkeld en nieuwe innovatieve methoden toegevoegd. Er is al veel ervaring opgedaan met bijvoorbeeld een methode als Buurt Bestuurt. Alle methoden worden geïnventariseerd. Zo ontstaat de Rotterdamse standaard voor effectief participeren. Een leidraad, toolkit en handleiding ineen. Dit is een dynamisch instrument en is bedoeld voor gebiedscommissies, professionals en beleidsmakers in de wijk.

Toezien op uitvoering

Een andere taak van de gebiedscommissie is toezien op de goede uitvoering van het door de gemeenteraad vastgestelde gebiedsplan. Verloopt iets niet volgens afspraak, dan kan de gebiedscommissie dit aankaarten bij de gebiedsdirecteur en - indien nodig - rechtstreeks bij de gemeenteraad.

Geld, bevoegdheden en doorzettingsmacht

De kracht van de gebiedscommissie is dat die haar mandaat haalt uit het draagvlak onder buurtbewoners en niet uit formele bevoegdheden en budgetten. Een gebiedsplan dat in samenspraak met bewoners, ondernemers en maatschappelijke organisaties in een gebied tot stand is gekomen, weegt zwaar voor de gemeenteraad. Het stadsbestuur zal plannen uit de gebieden met een breed draagvlak onder de bewoners serieus beoordelen.

Als de uitvoering van het door de gemeenteraad vastgestelde gebiedsplan niet goed verloopt, kan de gebiedscommissie dit via de gebiedsdirecteur ambtelijk opschalen. De gebiedsdirecteur valt rechtstreeks onder de gemeentesecretaris (de algemeen directeur van de gemeente Rotterdam). Daarnaast kunnen gebiedscommissieleden ook politiek opschalen: er zijn korte escalatie lijnen richting wethouders en gemeenteraad.

De gebiedscommissie krijgt de beschikking over een budget om bewoners te betrekken bij plannen en bewoners initiatieven uit de wijken te ondersteunen. Ideeën voor een gebied – groot en klein, voor de korte en de lange termijn – kunnen op deze manier door een gebiedscommissie op de agenda worden gezet van de gemeenteraad.

Fonds voor bewoners initiatieven

Een nog te vormen fonds voor bewoners initiatieven zal in ieder geval bestaan uit de besparing van de huidige bestuurslasten. Dat is ongeveer vijf miljoen euro. Dat geld wordt waarschijnlijk naar rato van het aantal inwoners verdeeld over de gebiedscommissies. De gebiedscommissie bepaalt zelf – binnen een aantal voorwaarden – aan welke bewoners initiatieven zij geld toekent. De voorwaarden zijn gericht op versterken van de eigen kracht van de bewoners van het gebied.

bron: Rotterdam Cityportal november 2013

Leefbaar Rotterdam is de grootste partij van Rotterdam geworden.

Grote kans dat de partij deel zal uitmaken van het nieuwe college. Volgens Chris Aalberts zal Leefbaar Rotterdam daarom de grote verliezer worden van de verkiezingen in 2018. Lees hier hoe hij de toekomst voorspelt.

Een uitdaging om tot het nieuwe college toe te treden. De Socialisten, de Christen-Democraten en de Liberalen hebben het lot van Rotterdam in handen.

De gemeenteraadsverkiezingen zitten er weer op. Leefbaar Rotterdam werd overtuigend de grootste partij van Rotterdam. Ik wil de feestvreugde van Joost Eerdmans en de zijnen niet bederven, maar we weten nu al dat ze in 2018 flink gaan verliezen. Eerst drie redenen waarom Leefbaar niet zal verliezen.

Lees verder: http://versbeton.nl/2014/03/de-verliezer-van-de-gemeenteraadsverkiezingen-in-2018-staat-al-vast/?utm_source=Vers+Beton+-+wekelijkse+nieuwsbrief&utm_campaign=ce3afe39be-VB_NEWSLETTER&utm_medium=email&utm_term=0_5ea2085c30-ce3afe39be-64517857

De dag erna .....

Voor de één is dat het einde, voor de ander een nieuw begin.

De grote Stilte

“Wilt u mij stilte leren?”, vroeg ik. “Ah!”’ zei de meester. Hij scheen ingenomen. “Is het de grote Stilte die je wilt? “Ja, de grote Stilte.”

“Welnu, waar denk je dat ze gevonden kan worden?”, vroeg hij.
“Diep binnenin mij, neem ik aan. Als ik maar diep naar binnen kon gaan, ben ik er zeker van dat ik het lawaai tenslotte kan ontvluchten. Maar het is moeilijk. Wilt u me helpen?”

Ik wist dat hij zou helpen. Ik kon zijn aandacht voelen en zijn geest was zo stil.

“Welnu, ik ben er inderdaad geweest”, antwoordde hij, “jarenlang zelfs ben ik er in geweest. Ik proefde de stilte daarbinnen. Maar op een dag hoorde ik een stem die zei: “Kom, volg mij.” Ik ging er uit en ben er nooit meer in teruggegaan.”
Ik was verbluft. “Maar de Stilte….”
“Ik heb de grote Stilte gevonden en heb ontdekt dat het lawaai binnenin was.”

In stilte is geen binnen en buiten. Stilte is. En is-heid kent geen tegenstellingen, evenals eenheid.

Eenheid of is-heid kent geen voor of achter, onder of boven. Je kunt het vergelijken met de universele ruimte: oneindig, geen grens, geen links of rechts, geen boven of beneden, geen begin, geen einde. Het is.

Alles is in principe stil. Het universum is stil, de aarde draait in stilte om de zon.
Wanneer maakt iets geluid? Wat is geluid eigenlijk?

In de Dikke van Dalen staat: “trillende beweging van de lucht die door het gehoororgaan wordt waargenomen.”

Die trillende beweging in de lucht ontstaat door wrijving, wanneer twee dingen elkaar raken of botsen. Trilling ontstaat door beweging, is beweging. Maar ze wordt pas geluid als ze je trommelvlies raakt en je oor en je brein binnenkomt.
De vraag is of een vallende boom ook geluid maakt als er niemand in de buurt is. We zullen het nooit kunnen vaststellen, want om het vast te stellen moeten we er wel in de buurt zijn. Er rijst de irritante vraag: is er überhaupt geluid? Is geluid er alleen wanneer er een bewust zintuiglijk organisme is die de trillingen opvangt?
Misschien is er pas geluid als jij er bent. Het ontstaat in wezen in jezelf. Vandaar dat de meester zegt: “… het lawaai zat binnenin.”
Maar zodra trilling je oor binnenkomt, gebeurt er nog iets anders. Er gebeuren dingen in je brein.

Een kleine proef op de som:
Als je nu luistert, wat hoor je dan allemaal? Waarschijnlijk is je antwoord: een auto, de wasmachine of een deur, enz. Maar luister dan nog eens goed. Wat hoor je? Je hoort toch niet echt een wasmachine of een auto? In werkelijkheid hoor je een zoemend geluid, een piep, een brom, een knars. Ons brein koppelt aan elk geluid een concept, een plaatje.

Vandaar ook dat de meester het “lawaai” noemt. De geluiden, de beelden en concepten, dat alles vindt binnenin ons plaats, de hele dag door. Zelfs ’s nachts lijkt het niet te stoppen.
Geluid ontstaat in stilte en kan alleen gehoord worden als er een bewustzijn is, dat het kan opvangen.

Rotterdam, 7 maart 2014

Geloven en volharden

Er was eens een man met een heel grote wens. Hij wenste behalve iets voor zichzelf ook iets voor de wereld om hem heen. Het was een mooie wens, die de mensheid veel voorspoed en vrede zou brengen. Maar omdat deze man er niet uitzag zoals men dat graag wilde, werd hij niet geloofd. Toch wist hij met zijn wens die hij kon uittekenen als een schitterend beeld van een nieuwe wereld, een rechtvaardige samenleving met open communicatie, gelijke rechten en vreedzame samenwerking een aantal mensen te raken.
Want hij geloofde er zelf heilig in dat het ooit zover zou komen en hij kon ook niet anders dan er met andere mensen over te spreken. Een aantal mensen spraken hem na en vertelden zijn wens weer door aan anderen.
Maar er waren ook mensen die twijfelden en tegen hem zeiden: “Je bent niet goed wijs. Dit kan nooit gebeuren, het is onrealistisch. Het is niet haalbaar. Mensen zijn nu eenmaal egoïstisch en materialistisch en er is in de wereld niet de liefde genoeg die hiervoor nodig is.

Toch hield hij vol dat het mogelijk was en hij er in geloofde. Hij vergeleek zijn wens met die van de wereldreiziger. Deze wilde op zijn wandelschoenen de hele wereld bereizen. Ook tegen hem zeiden de mensen dat het niet mogelijk was en hij niet voldoende tijd zou hebben in zijn leven dit te bereiken. En de wereldreiziger antwoordde dan: “Doordat het mijn wens is om de hele wereld te bereizen heb ik iedere dag een reisdoel. En als ik daar ’s avonds aankom voel ik mij heel gelukkig, omdat het dan net is alsof mijn wens in vervulling is gegaan.
Maar er was ook een groep mensen die onze man gevaarlijk vonden. Toen ze zagen dat het geloof zo besmettelijk was dat anderen ook dezelfde wens gingen koesteren, besloten ze hem uit te schakelen, voordat hij nog meer aanhangers zou krijgen. Ze konden hem niet doden, omdat zijn aanhang inmiddels was gegroeid, maar opsluiten kon wel en zo kwam hij in de gevangenis terecht.
Na vele jaren was een journalist op zoek naar slecht nieuws, zoals een goede journalist behoort te doen. Hij dacht dat het wel een triest en ellendig verhaal zou opleveren als hij de gevangen genomen man zou interviewen nu hij al ruim tien jaar gevangen zat.

Tot zijn verbazing vertelde de man dat het hem goed ging, vooral omdat hij nog steeds geloofde in zijn wens, zich vaak voorstelde hoe het zou zijn als zijn wens uitkomt en dat deze gedachte hem vrolijk en opgewekt maakt en veel vertrouwen gaf. ‘Bovendien’ zei de man ‘is mijn gevangenschap het bewijs dat ze mijn wens serieus hebben genomen, waardoor ik er nog meer in geloof!’
De journalist verliet de man en besloot over weer tien jaar terug te komen in de overtuiging dat de man dan geknakt zou zijn en hem het beloofde portie ellende zou opleveren.
Maar tien jaar later was de man nog steeds ongebroken, opgewekt en vol vertrouwen. “Het grote verschil,’ zei hij ‘met uw vorige bezoek is dat het uitkomen van mijn wens nu weer tien jaar dichterbij is gekomen!’

Uiteindelijk bleef Nelson Mandela zevenentwintig jaar in de gevangenis en kort na zijn bevrijding realiseerde hij samen met De Klerk, zijn bevrijder, de eerste regering die bestond uit blank en zwart.

Geloven en volharden

Er was eens een man met een heel grote wens. Hij wenste behalve iets voor zichzelf ook iets voor de wereld om hem heen. Het was een mooie wens, die de mensheid veel voorspoed en vrede zou brengen. Maar omdat deze man er niet uitzag zoals men dat graag wilde, werd hij niet geloofd. Toch wist hij met zijn wens die hij kon uittekenen als een schitterend beeld van een nieuwe wereld, een rechtvaardige samenleving met open communicatie, gelijke rechten en vreedzame samenwerking een aantal mensen te raken.

Want hij geloofde er zelf heilig in dat het ooit zover zou komen en hij kon ook niet anders dan er met andere mensen over te spreken. Een aantal mensen spraken hem na en vertelden zijn wens weer door aan anderen.
Maar er waren ook mensen die twijfelden en tegen hem zeiden: “Je bent niet goed wijs. Dit kan nooit gebeuren, het is onrealistisch. Het is niet haalbaar. Mensen zijn nu eenmaal egoïstisch en materialistisch en er is in de wereld niet de liefde genoeg die hiervoor nodig is.

Toch hield hij vol dat het mogelijk was en hij er in geloofde. Hij vergeleek zijn wens met die van de wereldreiziger. Deze wilde op zijn wandelschoenen de hele wereld bereizen. Ook tegen hem zeiden de mensen dat het niet mogelijk was en hij niet voldoende tijd zou hebben in zijn leven dit te bereiken. En de wereldreiziger antwoordde dan: “Doordat het mijn wens is om de hele wereld te bereizen heb ik iedere dag een reisdoel. En als ik daar ’s avonds aankom voel ik mij heel gelukkig, omdat het dan net is alsof mijn wens in vervulling is gegaan.

Maar er was ook een groep mensen die onze man gevaarlijk vonden. Toen ze zagen dat het geloof zo besmettelijk was dat anderen ook dezelfde wens gingen koesteren, besloten ze hem uit te schakelen, voordat hij nog meer aanhangers zou krijgen. Ze konden hem niet doden, omdat zijn aanhang inmiddels was gegroeid, maar opsluiten kon wel en zo kwam hij in de gevangenis terecht.
Na vele jaren was een journalist op zoek naar slecht nieuws, zoals een goede journalist behoort te doen. Hij dacht dat het wel een triest en ellendig verhaal zou opleveren als hij de gevangen genomen man zou interviewen nu hij al ruim tien jaar gevangen zat.

Tot zijn verbazing vertelde de man dat het hem goed ging, vooral omdat hij nog steeds geloofde in zijn wens, zich vaak voorstelde hoe het zou zijn als zijn wens uitkomt en dat deze gedachte hem vrolijk en opgewekt maakt en veel vertrouwen gaf. ‘Bovendien’ zei de man ‘is mijn gevangenschap het bewijs dat ze mijn wens serieus hebben genomen, waardoor ik er nog meer in geloof!’
De journalist verliet de man en besloot over weer tien jaar terug te komen in de overtuiging dat de man dan geknakt zou zijn en hem het beloofde portie ellende zou opleveren.
Maar tien jaar later was de man nog steeds ongebroken, opgewekt en vol vertrouwen. “Het grote verschil,’ zei hij ‘met uw vorige bezoek is dat het uitkomen van mijn wens nu weer tien jaar dichterbij is gekomen!’

Uiteindelijk bleef Nelson Mandela zevenentwintig jaar in de gevangenis en kort na zijn bevrijding realiseerde hij samen met De Klerk, zijn bevrijder, de eerste regering die bestond uit blank en zwart.

Rotterdam 19 maart 2014

Rotterdam wordt wakker. Rotterdammers wakker worden.

Keuzevrijheid is het fundament van onze samenleving. Maar diezelfde keuzevrijheid creëert ook de schijnbare afstand van het nu, van dat, wat er is. 

In het denken, creëert het ego onze illusoire werkelijkheid en wij noemen dat 'onze beschaving'. Een zinsbegoocheling

Dualiteit ontstaat door het maken van een keuze.
Met het maken van die keuze, breng je een splitsing aan tussen het éne en het andere. En wij brengen de hele dag splitsingen aan, tussen van alles en nog wat. Kleine zaken, grote zaken, op het eerste oog nietszeggende zaken en zogenaamde belangrijke zaken.

Kiezen is eigenlijk een oordeel vellen over dat, wat op dit moment gewoon is. Die keuze wordt vaak teweeg gebracht door het gevoel dat, wat er nu is, niet goed genoeg is. 

Kun je dat, wat er nu is, ook zien zoals het is, zonder er een oordeel over te geven? Kiezen haalt je, als het ware, uit het nu. En was dat niet waar je wilde zijn, in het nu? Maar is er eigenlijk wel een plaats, waar het geen nu is?

Een plaats waar het geen nu is, is een onmogelijkheid. Maar door het idee dat er iets te kiezen valt, lijkt het alsof je ook buiten het nu kunt zijn. Vaak is het denken dan, in het verleden of in de toekomst.
Gedachten als: “was ik maar …” geven de richting weer waarin het denken zich beweegt. Zoals bijvoorbeeld: was ik maar gaan stemmen op woensdag…….,

Woensdag, 19 maart 2014, maken u en ik, een keuze die voor ons allen van belang zal blijken te zijn. Wij, van de Lijst Van Gerdingen, sluiten extremistisch gedrag van welke aard dan ook, uit.

Als het in werkelijkheid onmogelijk is, om niet in het nu te zijn, maar keuzevrijheid je wel die illusie geeft, kun je je afvragen of dat, wat we werkelijkheid noemen, niet een illusie is. 

Het is nu Time For Change.

Wij, van Lijst Van Gerdingen, hebben altijd zakelijk en constructief politiek bedreven. 

• Door de verschillende partijen te verbinden en niet door ze uit elkaar te spelen.
• Door samen doelen na te streven en te realiseren en niet door negatieve energie te verspreiden.
• Door samen te werken met het bestuur en alle raadsleden, voor zover zij er voor open stonden.

Wars van politieke spelletjes, wars van machtspolitiek, wars van arrogantie.

Wij hebben getracht iets voor de bewoners van onze deelgemeente Prins Alexander te betekenen.

Met die inzet en volharding hebben we ook in het afgelopen jaar bereikt wat de burger in onze polder graag wilde realiseren. Door open te staan voor de wensen van de bewoners en ons daarvoor in te zetten. Bijvoorbeeld:

• de ondergrondse restafval containers in de wijk Zevenkamp, in de Picollo-buurt
• de atletiekvoorzieningen bij het nog aan te leggen evenemententerrein, in Nesselande
• de aanleghaven voor WSV Buurman aan de Zevenhuizerplas. 

Een laatste bericht van wethouder Karakus,(PvdA) over de stand van zaken van de aanleg van een jachthaven in Nesselande gaf de burger weer moed. 
Ook de eerste motie van LVG omtrent deze voorziening, heeft door stille diplomatie en volharding toch, tot het gewenste resultaat geleidt.

En daarbij opgeteld: Het Visie document Welzijn Zorg en Wonen

We deden dat niet alleen. Er is veel bereikt. Mede door de huidige co-oppositie, een samenwerkingsverband tussen PvdA, D66, VVD, Groen Links, CU/SGP en Lijst Van Gerdingen

Het belangrijkste is wel, de waardering van de burgers in Prins Alexander.

SAMENWERKEN IS SAMEN WERKEN. Het motto van ons verkiezingsprogramma 2014-2018.

Iets wat straks in de Gebiedscommissie een must is, om het welslagen van die nieuw te vormen burgerparticipatie, voor elkaar te krijgen. 

Wij willen bouwen aan...., en niet slopen van….

Wij zullen ons inzetten voor alle 95.000 inwoners van ons gebied, zoals we dat eerder hebben gedaan: integer, transparant en afrekenbaar. 

We zullen onze mening altijd geven, gevraagd of ongevraagd. Soms kort door de bocht, ongezouten en recht voor zijn raap. Altijd vanuit onze normen en waarden én met respect voor de ander. En met gezond verstand. 

We kunnen nu onze kiezers recht in de ogen kijken en wij zullen dat ook in 2018, nog steeds kunnen doen.

Tot slot: een stemadvies.

Rotterdam is al sinds de oorlogsjaren een rood bolwerk geweest. De socialisten hebben het decennia voor het zeggen gehad. De crisis waarin ons land, onze stad nu verkeerd, zal zijn weerslag hebben op de uitslag van de komende gemeenteraadsverkiezingen. 

Er wordt nu al een voorschot genomen op het nog te boeken resultaat. De Liberalen en de Christen-Democraten worden al gepolst om deel te nemen aan een ultrarechts college.

De geschiedenis van de vorige eeuw lijkt zich te herhalen. Toen ook, waren er mensen die weg keken, van wat er daadwerkelijk gebeurde in de stad en later zeiden: "ik heb het niet geweten".

Ik roep de Rotterdammers op dat nooit meer te laten gebeuren.

Een partij, die gelinkt is aan de extreem rechtse kant van de samenleving, mag in Rotterdam nooit aan de macht komen. Racisme en xenofobie mogen nooit onderdeel worden van politieke ambities. Bedreigingen en intimidaties evenmin.

Een club, die zich heeft verbonden aan het Vlaams Blok, Front National en de FPÖ, mag het in onze gemeenteraad, als een Rotterdamse afdeling, nimmer voor het zeggen krijgen!

Er zijn mensen die mij ontraden hebben het te verwoorden. Maar ik heb geen enkele twijfel: Het zelfstandige naamwoord Fascisten schrijf je met een F en niet met de V van Vrijheid van meningsuiting. 

Rotterdam, 17 maart 2014

Waar staan we voor en wat willen we bereiken...

Onze standpunten zijn duidelijk,

De taal die wij spreken ook,

Het is úw keuze of we dat ook na 19 maart kunnen laten horen in de gemeenteraad.

lees verder:

Onze standpunten: http://lijstvangerdingen.nl/Admin#content_editarticle_11__1394526932155

Ons verkiezingsprogramma: http://lijstvangerdingen.nl/verkiezingsprogramma-2014-2018/

De innerlijke dialoog

Er liepen eens twee monniken langs een grote weg in een stad. Zoals gebruikelijk liepen ze in hun traditionele kledij. Het had geregend. Maar de zon was inmiddels al een tijdje doorgebroken. Ze zeiden niets tegen elkaar en liepen uren in stilte langs de weg.

Op een gegeven moment zagen ze een jonge vrouw die de weg wilde oversteken. Maar omdat het zo geregend had, lag er een grote plas water op het wegdek. Ze was bang dat ze zou uitglijden. De monniken hielden haar van een afstand in de gaten om te kijken wat ze zou doen. Maar de vrouw durfde echt niet over te steken.

Nu konden de Monniken haar wel helpen over te steken, maar vanuit hun eed hadden ze gezworen geen vrouwen aan te raken. Een van de monniken liep naar de mevrouw toe, tilde haar op, stak de weg over en zette haar weer netjes neer. De vrouw bedankte hem vriendelijk.

In stilte vervolgden de monniken hun weg weer. Na zeker twee uur lopen, zei de monnik die niets gedaan had tegen de andere, “ik kan me niet voorstellen dat jij die mevrouw hebt opgetild”. De andere monnik antwoordde: “Ik had haar maar 30 seconden vast en jij draagt haar na twee uur nog steeds bij je”.