Geloven en volharden

Er was eens een man met een heel grote wens. Hij wenste behalve iets voor zichzelf ook iets voor de wereld om hem heen. Het was een mooie wens, die de mensheid veel voorspoed en vrede zou brengen. Maar omdat deze man er niet uitzag zoals men dat graag wilde, werd hij niet geloofd. Toch wist hij met zijn wens die hij kon uittekenen als een schitterend beeld van een nieuwe wereld, een rechtvaardige samenleving met open communicatie, gelijke rechten en vreedzame samenwerking een aantal mensen te raken.
Want hij geloofde er zelf heilig in dat het ooit zover zou komen en hij kon ook niet anders dan er met andere mensen over te spreken. Een aantal mensen spraken hem na en vertelden zijn wens weer door aan anderen.
Maar er waren ook mensen die twijfelden en tegen hem zeiden: “Je bent niet goed wijs. Dit kan nooit gebeuren, het is onrealistisch. Het is niet haalbaar. Mensen zijn nu eenmaal egoïstisch en materialistisch en er is in de wereld niet de liefde genoeg die hiervoor nodig is.

Toch hield hij vol dat het mogelijk was en hij er in geloofde. Hij vergeleek zijn wens met die van de wereldreiziger. Deze wilde op zijn wandelschoenen de hele wereld bereizen. Ook tegen hem zeiden de mensen dat het niet mogelijk was en hij niet voldoende tijd zou hebben in zijn leven dit te bereiken. En de wereldreiziger antwoordde dan: “Doordat het mijn wens is om de hele wereld te bereizen heb ik iedere dag een reisdoel. En als ik daar ’s avonds aankom voel ik mij heel gelukkig, omdat het dan net is alsof mijn wens in vervulling is gegaan.
Maar er was ook een groep mensen die onze man gevaarlijk vonden. Toen ze zagen dat het geloof zo besmettelijk was dat anderen ook dezelfde wens gingen koesteren, besloten ze hem uit te schakelen, voordat hij nog meer aanhangers zou krijgen. Ze konden hem niet doden, omdat zijn aanhang inmiddels was gegroeid, maar opsluiten kon wel en zo kwam hij in de gevangenis terecht.
Na vele jaren was een journalist op zoek naar slecht nieuws, zoals een goede journalist behoort te doen. Hij dacht dat het wel een triest en ellendig verhaal zou opleveren als hij de gevangen genomen man zou interviewen nu hij al ruim tien jaar gevangen zat.

Tot zijn verbazing vertelde de man dat het hem goed ging, vooral omdat hij nog steeds geloofde in zijn wens, zich vaak voorstelde hoe het zou zijn als zijn wens uitkomt en dat deze gedachte hem vrolijk en opgewekt maakt en veel vertrouwen gaf. ‘Bovendien’ zei de man ‘is mijn gevangenschap het bewijs dat ze mijn wens serieus hebben genomen, waardoor ik er nog meer in geloof!’
De journalist verliet de man en besloot over weer tien jaar terug te komen in de overtuiging dat de man dan geknakt zou zijn en hem het beloofde portie ellende zou opleveren.
Maar tien jaar later was de man nog steeds ongebroken, opgewekt en vol vertrouwen. “Het grote verschil,’ zei hij ‘met uw vorige bezoek is dat het uitkomen van mijn wens nu weer tien jaar dichterbij is gekomen!’

Uiteindelijk bleef Nelson Mandela zevenentwintig jaar in de gevangenis en kort na zijn bevrijding realiseerde hij samen met De Klerk, zijn bevrijder, de eerste regering die bestond uit blank en zwart.

Geloven en volharden

Er was eens een man met een heel grote wens. Hij wenste behalve iets voor zichzelf ook iets voor de wereld om hem heen. Het was een mooie wens, die de mensheid veel voorspoed en vrede zou brengen. Maar omdat deze man er niet uitzag zoals men dat graag wilde, werd hij niet geloofd. Toch wist hij met zijn wens die hij kon uittekenen als een schitterend beeld van een nieuwe wereld, een rechtvaardige samenleving met open communicatie, gelijke rechten en vreedzame samenwerking een aantal mensen te raken.

Want hij geloofde er zelf heilig in dat het ooit zover zou komen en hij kon ook niet anders dan er met andere mensen over te spreken. Een aantal mensen spraken hem na en vertelden zijn wens weer door aan anderen.
Maar er waren ook mensen die twijfelden en tegen hem zeiden: “Je bent niet goed wijs. Dit kan nooit gebeuren, het is onrealistisch. Het is niet haalbaar. Mensen zijn nu eenmaal egoïstisch en materialistisch en er is in de wereld niet de liefde genoeg die hiervoor nodig is.

Toch hield hij vol dat het mogelijk was en hij er in geloofde. Hij vergeleek zijn wens met die van de wereldreiziger. Deze wilde op zijn wandelschoenen de hele wereld bereizen. Ook tegen hem zeiden de mensen dat het niet mogelijk was en hij niet voldoende tijd zou hebben in zijn leven dit te bereiken. En de wereldreiziger antwoordde dan: “Doordat het mijn wens is om de hele wereld te bereizen heb ik iedere dag een reisdoel. En als ik daar ’s avonds aankom voel ik mij heel gelukkig, omdat het dan net is alsof mijn wens in vervulling is gegaan.

Maar er was ook een groep mensen die onze man gevaarlijk vonden. Toen ze zagen dat het geloof zo besmettelijk was dat anderen ook dezelfde wens gingen koesteren, besloten ze hem uit te schakelen, voordat hij nog meer aanhangers zou krijgen. Ze konden hem niet doden, omdat zijn aanhang inmiddels was gegroeid, maar opsluiten kon wel en zo kwam hij in de gevangenis terecht.
Na vele jaren was een journalist op zoek naar slecht nieuws, zoals een goede journalist behoort te doen. Hij dacht dat het wel een triest en ellendig verhaal zou opleveren als hij de gevangen genomen man zou interviewen nu hij al ruim tien jaar gevangen zat.

Tot zijn verbazing vertelde de man dat het hem goed ging, vooral omdat hij nog steeds geloofde in zijn wens, zich vaak voorstelde hoe het zou zijn als zijn wens uitkomt en dat deze gedachte hem vrolijk en opgewekt maakt en veel vertrouwen gaf. ‘Bovendien’ zei de man ‘is mijn gevangenschap het bewijs dat ze mijn wens serieus hebben genomen, waardoor ik er nog meer in geloof!’
De journalist verliet de man en besloot over weer tien jaar terug te komen in de overtuiging dat de man dan geknakt zou zijn en hem het beloofde portie ellende zou opleveren.
Maar tien jaar later was de man nog steeds ongebroken, opgewekt en vol vertrouwen. “Het grote verschil,’ zei hij ‘met uw vorige bezoek is dat het uitkomen van mijn wens nu weer tien jaar dichterbij is gekomen!’

Uiteindelijk bleef Nelson Mandela zevenentwintig jaar in de gevangenis en kort na zijn bevrijding realiseerde hij samen met De Klerk, zijn bevrijder, de eerste regering die bestond uit blank en zwart.

Rotterdam 19 maart 2014