Leefbaar Rotterdam is de grootste partij van Rotterdam geworden.

Grote kans dat de partij deel zal uitmaken van het nieuwe college. Volgens Chris Aalberts zal Leefbaar Rotterdam daarom de grote verliezer worden van de verkiezingen in 2018. Lees hier hoe hij de toekomst voorspelt.

Een uitdaging om tot het nieuwe college toe te treden. De Socialisten, de Christen-Democraten en de Liberalen hebben het lot van Rotterdam in handen.

De gemeenteraadsverkiezingen zitten er weer op. Leefbaar Rotterdam werd overtuigend de grootste partij van Rotterdam. Ik wil de feestvreugde van Joost Eerdmans en de zijnen niet bederven, maar we weten nu al dat ze in 2018 flink gaan verliezen. Eerst drie redenen waarom Leefbaar niet zal verliezen.

Lees verder: http://versbeton.nl/2014/03/de-verliezer-van-de-gemeenteraadsverkiezingen-in-2018-staat-al-vast/?utm_source=Vers+Beton+-+wekelijkse+nieuwsbrief&utm_campaign=ce3afe39be-VB_NEWSLETTER&utm_medium=email&utm_term=0_5ea2085c30-ce3afe39be-64517857

De dag erna .....

Voor de één is dat het einde, voor de ander een nieuw begin.

De grote Stilte

“Wilt u mij stilte leren?”, vroeg ik. “Ah!”’ zei de meester. Hij scheen ingenomen. “Is het de grote Stilte die je wilt? “Ja, de grote Stilte.”

“Welnu, waar denk je dat ze gevonden kan worden?”, vroeg hij.
“Diep binnenin mij, neem ik aan. Als ik maar diep naar binnen kon gaan, ben ik er zeker van dat ik het lawaai tenslotte kan ontvluchten. Maar het is moeilijk. Wilt u me helpen?”

Ik wist dat hij zou helpen. Ik kon zijn aandacht voelen en zijn geest was zo stil.

“Welnu, ik ben er inderdaad geweest”, antwoordde hij, “jarenlang zelfs ben ik er in geweest. Ik proefde de stilte daarbinnen. Maar op een dag hoorde ik een stem die zei: “Kom, volg mij.” Ik ging er uit en ben er nooit meer in teruggegaan.”
Ik was verbluft. “Maar de Stilte….”
“Ik heb de grote Stilte gevonden en heb ontdekt dat het lawaai binnenin was.”

In stilte is geen binnen en buiten. Stilte is. En is-heid kent geen tegenstellingen, evenals eenheid.

Eenheid of is-heid kent geen voor of achter, onder of boven. Je kunt het vergelijken met de universele ruimte: oneindig, geen grens, geen links of rechts, geen boven of beneden, geen begin, geen einde. Het is.

Alles is in principe stil. Het universum is stil, de aarde draait in stilte om de zon.
Wanneer maakt iets geluid? Wat is geluid eigenlijk?

In de Dikke van Dalen staat: “trillende beweging van de lucht die door het gehoororgaan wordt waargenomen.”

Die trillende beweging in de lucht ontstaat door wrijving, wanneer twee dingen elkaar raken of botsen. Trilling ontstaat door beweging, is beweging. Maar ze wordt pas geluid als ze je trommelvlies raakt en je oor en je brein binnenkomt.
De vraag is of een vallende boom ook geluid maakt als er niemand in de buurt is. We zullen het nooit kunnen vaststellen, want om het vast te stellen moeten we er wel in de buurt zijn. Er rijst de irritante vraag: is er überhaupt geluid? Is geluid er alleen wanneer er een bewust zintuiglijk organisme is die de trillingen opvangt?
Misschien is er pas geluid als jij er bent. Het ontstaat in wezen in jezelf. Vandaar dat de meester zegt: “… het lawaai zat binnenin.”
Maar zodra trilling je oor binnenkomt, gebeurt er nog iets anders. Er gebeuren dingen in je brein.

Een kleine proef op de som:
Als je nu luistert, wat hoor je dan allemaal? Waarschijnlijk is je antwoord: een auto, de wasmachine of een deur, enz. Maar luister dan nog eens goed. Wat hoor je? Je hoort toch niet echt een wasmachine of een auto? In werkelijkheid hoor je een zoemend geluid, een piep, een brom, een knars. Ons brein koppelt aan elk geluid een concept, een plaatje.

Vandaar ook dat de meester het “lawaai” noemt. De geluiden, de beelden en concepten, dat alles vindt binnenin ons plaats, de hele dag door. Zelfs ’s nachts lijkt het niet te stoppen.
Geluid ontstaat in stilte en kan alleen gehoord worden als er een bewustzijn is, dat het kan opvangen.

Rotterdam, 7 maart 2014

Geloven en volharden

Er was eens een man met een heel grote wens. Hij wenste behalve iets voor zichzelf ook iets voor de wereld om hem heen. Het was een mooie wens, die de mensheid veel voorspoed en vrede zou brengen. Maar omdat deze man er niet uitzag zoals men dat graag wilde, werd hij niet geloofd. Toch wist hij met zijn wens die hij kon uittekenen als een schitterend beeld van een nieuwe wereld, een rechtvaardige samenleving met open communicatie, gelijke rechten en vreedzame samenwerking een aantal mensen te raken.
Want hij geloofde er zelf heilig in dat het ooit zover zou komen en hij kon ook niet anders dan er met andere mensen over te spreken. Een aantal mensen spraken hem na en vertelden zijn wens weer door aan anderen.
Maar er waren ook mensen die twijfelden en tegen hem zeiden: “Je bent niet goed wijs. Dit kan nooit gebeuren, het is onrealistisch. Het is niet haalbaar. Mensen zijn nu eenmaal egoïstisch en materialistisch en er is in de wereld niet de liefde genoeg die hiervoor nodig is.

Toch hield hij vol dat het mogelijk was en hij er in geloofde. Hij vergeleek zijn wens met die van de wereldreiziger. Deze wilde op zijn wandelschoenen de hele wereld bereizen. Ook tegen hem zeiden de mensen dat het niet mogelijk was en hij niet voldoende tijd zou hebben in zijn leven dit te bereiken. En de wereldreiziger antwoordde dan: “Doordat het mijn wens is om de hele wereld te bereizen heb ik iedere dag een reisdoel. En als ik daar ’s avonds aankom voel ik mij heel gelukkig, omdat het dan net is alsof mijn wens in vervulling is gegaan.
Maar er was ook een groep mensen die onze man gevaarlijk vonden. Toen ze zagen dat het geloof zo besmettelijk was dat anderen ook dezelfde wens gingen koesteren, besloten ze hem uit te schakelen, voordat hij nog meer aanhangers zou krijgen. Ze konden hem niet doden, omdat zijn aanhang inmiddels was gegroeid, maar opsluiten kon wel en zo kwam hij in de gevangenis terecht.
Na vele jaren was een journalist op zoek naar slecht nieuws, zoals een goede journalist behoort te doen. Hij dacht dat het wel een triest en ellendig verhaal zou opleveren als hij de gevangen genomen man zou interviewen nu hij al ruim tien jaar gevangen zat.

Tot zijn verbazing vertelde de man dat het hem goed ging, vooral omdat hij nog steeds geloofde in zijn wens, zich vaak voorstelde hoe het zou zijn als zijn wens uitkomt en dat deze gedachte hem vrolijk en opgewekt maakt en veel vertrouwen gaf. ‘Bovendien’ zei de man ‘is mijn gevangenschap het bewijs dat ze mijn wens serieus hebben genomen, waardoor ik er nog meer in geloof!’
De journalist verliet de man en besloot over weer tien jaar terug te komen in de overtuiging dat de man dan geknakt zou zijn en hem het beloofde portie ellende zou opleveren.
Maar tien jaar later was de man nog steeds ongebroken, opgewekt en vol vertrouwen. “Het grote verschil,’ zei hij ‘met uw vorige bezoek is dat het uitkomen van mijn wens nu weer tien jaar dichterbij is gekomen!’

Uiteindelijk bleef Nelson Mandela zevenentwintig jaar in de gevangenis en kort na zijn bevrijding realiseerde hij samen met De Klerk, zijn bevrijder, de eerste regering die bestond uit blank en zwart.

Geloven en volharden

Er was eens een man met een heel grote wens. Hij wenste behalve iets voor zichzelf ook iets voor de wereld om hem heen. Het was een mooie wens, die de mensheid veel voorspoed en vrede zou brengen. Maar omdat deze man er niet uitzag zoals men dat graag wilde, werd hij niet geloofd. Toch wist hij met zijn wens die hij kon uittekenen als een schitterend beeld van een nieuwe wereld, een rechtvaardige samenleving met open communicatie, gelijke rechten en vreedzame samenwerking een aantal mensen te raken.

Want hij geloofde er zelf heilig in dat het ooit zover zou komen en hij kon ook niet anders dan er met andere mensen over te spreken. Een aantal mensen spraken hem na en vertelden zijn wens weer door aan anderen.
Maar er waren ook mensen die twijfelden en tegen hem zeiden: “Je bent niet goed wijs. Dit kan nooit gebeuren, het is onrealistisch. Het is niet haalbaar. Mensen zijn nu eenmaal egoïstisch en materialistisch en er is in de wereld niet de liefde genoeg die hiervoor nodig is.

Toch hield hij vol dat het mogelijk was en hij er in geloofde. Hij vergeleek zijn wens met die van de wereldreiziger. Deze wilde op zijn wandelschoenen de hele wereld bereizen. Ook tegen hem zeiden de mensen dat het niet mogelijk was en hij niet voldoende tijd zou hebben in zijn leven dit te bereiken. En de wereldreiziger antwoordde dan: “Doordat het mijn wens is om de hele wereld te bereizen heb ik iedere dag een reisdoel. En als ik daar ’s avonds aankom voel ik mij heel gelukkig, omdat het dan net is alsof mijn wens in vervulling is gegaan.

Maar er was ook een groep mensen die onze man gevaarlijk vonden. Toen ze zagen dat het geloof zo besmettelijk was dat anderen ook dezelfde wens gingen koesteren, besloten ze hem uit te schakelen, voordat hij nog meer aanhangers zou krijgen. Ze konden hem niet doden, omdat zijn aanhang inmiddels was gegroeid, maar opsluiten kon wel en zo kwam hij in de gevangenis terecht.
Na vele jaren was een journalist op zoek naar slecht nieuws, zoals een goede journalist behoort te doen. Hij dacht dat het wel een triest en ellendig verhaal zou opleveren als hij de gevangen genomen man zou interviewen nu hij al ruim tien jaar gevangen zat.

Tot zijn verbazing vertelde de man dat het hem goed ging, vooral omdat hij nog steeds geloofde in zijn wens, zich vaak voorstelde hoe het zou zijn als zijn wens uitkomt en dat deze gedachte hem vrolijk en opgewekt maakt en veel vertrouwen gaf. ‘Bovendien’ zei de man ‘is mijn gevangenschap het bewijs dat ze mijn wens serieus hebben genomen, waardoor ik er nog meer in geloof!’
De journalist verliet de man en besloot over weer tien jaar terug te komen in de overtuiging dat de man dan geknakt zou zijn en hem het beloofde portie ellende zou opleveren.
Maar tien jaar later was de man nog steeds ongebroken, opgewekt en vol vertrouwen. “Het grote verschil,’ zei hij ‘met uw vorige bezoek is dat het uitkomen van mijn wens nu weer tien jaar dichterbij is gekomen!’

Uiteindelijk bleef Nelson Mandela zevenentwintig jaar in de gevangenis en kort na zijn bevrijding realiseerde hij samen met De Klerk, zijn bevrijder, de eerste regering die bestond uit blank en zwart.

Rotterdam 19 maart 2014

De innerlijke dialoog

Er liepen eens twee monniken langs een grote weg in een stad. Zoals gebruikelijk liepen ze in hun traditionele kledij. Het had geregend. Maar de zon was inmiddels al een tijdje doorgebroken. Ze zeiden niets tegen elkaar en liepen uren in stilte langs de weg.

Op een gegeven moment zagen ze een jonge vrouw die de weg wilde oversteken. Maar omdat het zo geregend had, lag er een grote plas water op het wegdek. Ze was bang dat ze zou uitglijden. De monniken hielden haar van een afstand in de gaten om te kijken wat ze zou doen. Maar de vrouw durfde echt niet over te steken.

Nu konden de Monniken haar wel helpen over te steken, maar vanuit hun eed hadden ze gezworen geen vrouwen aan te raken. Een van de monniken liep naar de mevrouw toe, tilde haar op, stak de weg over en zette haar weer netjes neer. De vrouw bedankte hem vriendelijk.

In stilte vervolgden de monniken hun weg weer. Na zeker twee uur lopen, zei de monnik die niets gedaan had tegen de andere, “ik kan me niet voorstellen dat jij die mevrouw hebt opgetild”. De andere monnik antwoordde: “Ik had haar maar 30 seconden vast en jij draagt haar na twee uur nog steeds bij je”.

Al zijn de leugens nog zo snel, de waarheid achterhaald ze wel....

Na 4 jaar discuseren, 8 jaar oppositie en 12 jaar in de gemeenteraad, nog steeds berouwloos liegen.

lees verder: http://versbeton.nl/2014/03/gebakken-lucht-en-draaikonterij-in-leefbaars-uitgaansplan/?utm_source=Vers+Beton+-+wekelijkse+nieuwsbrief&utm_campaign=f947710f07-VB_NEWSLETTER&utm_medium=email&utm_term=0_5ea2085c30-f947710f07-64517857

De Lijst Van Gerdingen bestaat uit Rotterdammers die willen samenwerken....

Wim van Gerdingen stelt de wensen van de Lijst Van Gerdingen voor aan de bewoners van onze stad.....

Kijk ook op: http://www.verkiezingsspecial2014.nl/lijst15-lijstvangerdingen/index.html#.UxcERdzpbOg

Vechten zonder ego..
 

Er was eens een beroemde kalief met de naam Omar.

Hij streed al dertig jaar met zijn vijand. De vijand was erg sterk en daardoor was het bijna een levenslange oorlog.


Op een dag viel de vijand echter van zijn paard en Omar sprong boven op hem met zijn speer in zijn hand. Binnen enkele seconden had zijn speer het hart van de man kunnen doorboren en daarmee zou de oorlog in één keer zijn opgelost.

Maar in dat korte ogenblik dat hij op de grond lag deed de vijand slechts één ding: hij spuugde Omar in het gelaat. Verrast greep Omar naar zijn gezicht, stond op en zei: “Morgen beginnen we opnieuw. ”
Zijn vijand begreep er niets van en zei: “Hoezo? Wat mankeert je? Ik heb hier dertig jaar op gewacht en jij ook.

Ik hoopte dat ik op een goede dag op jouw borst zou zitten met mijn speer in mijn hand en dat het dan afgelopen zou zijn. Ik heb die kans nooit gekregen, maar jij wel. Je had me met één klap kunnen afmaken. Waarom deed je dat niet?”


Omar antwoordde: “Dit is geen gewone strijd. Ik heb een belofte afgelegd dat ik zal vechten zonder me kwaad te maken. Dertig jaar lang heb ik zonder woede gevochten. Maar net toen je spuugde ontstak ik in woede en werd het iets persoonlijks. Ik wilde je doden, maar het ego stak zijn kop op. Tot nu toe had ik daar dertig jaar geen last van, we vochten met een bepaald doel.

Jij was niet mijn vijand, het was niet persoonlijk. Ik wilde mijn doel bereiken en dat doel was niet jou doden, maar mijzelf overwinnen. Doch zojuist vergat ik het doel, jij werd mijn vijand en ik wilde je doden. Dat is waarom ik je nu niet kan doden. Mogen beginnen we opnieuw."

Maar de oorlog is nooit meer opnieuw begonnen, want zijn vijand werd zijn vriend. En de vriend vroeg Omar: "Nu wil ik graag van je leren. Wees mijn meester en laat mij je leerling zijn. Ik wil graag leren vechten zonder me kwaad te maken."

Vechten zonder ego is een hele kunst, want vechten is ego ten top. Als je dat kunt, dan kun je alles zonder je ego.

Stilte is: Dat wat je bent.

Als geluid in stilte ontstaat, waarin ontstaan dan de dingen die geluid veroorzaken?

Ook in stilte?

Geluid komt en gaat in golven, wat blijft is de stilte. Komen de dingen die geluid veroorzaken ook op in stilte en verdwijnen ze er weer in?

De hedendaagse natuurkunde leert ons dat dingen een mix zijn van energietrillingen, vibraties, golven. Golven verschijnen uit stilte en verdwijnen in stilte, zoals watergolven oprijzen uit zee en er weer in verdwijnen.

Als geluid pas ontstaat als jij er bent, ontstaan dan de dingen die geluid veroorzaken ook pas als jij er bent? Of ben jij ook een “ding” dat uit stilte ontstaat? Of ben je in wezen de stilte zelf?

Daar word je stil van....

De kikker en de duizendpoot


Een duizendpoot loopt met duizend poten. Op een dag komt hij een kikker tegen.

De kikker, die filosoof was, observeerde hem een tijdje en maakte zich zorgen. Het was al moeilijk om op vier poten te lopen, maar deze duizendpoot liep zelfs met duizend poten.

Dat was een wonder! Hoe besliste de duizendpoot welke poot hij eerst moest verzetten en welke dan en welke daarna?


Dus de kikker hield de duizendpoot staande en stelde de vraag: “Je stelt me voor een raadsel. Er doet zich een probleem voor dat ik niet kan oplossen. Hoe loop je? Hoe speel je dat klaar? Het lijkt een onmogelijkheid”.


De duizendpoot antwoordde wat verbaasd: “Euh, ik loop mijn hele leven al, maar ik heb er eigenlijk nog nooit over nagedacht. Nu je het zo vraagt, zal ik er eens over nadenken en het je dan vertellen.”
Voor het eerst kwamen er gedachten op in het bewustzijn van de duizendpoot. En ja, de kikker had gelijk – welke poot moest hij het eerst verzetten?

De duizendpoot stond daar een paar minuten, hij kon geen poot verzetten. Hij wankelde en viel om.
En hij zei tegen de kikker: “Stel die vraag alsjeblieft nooit meer. Ik loop mijn hele leven al en had er nooit problemen mee, maar nu heb je mijn doodvonnis getekend! Ik kan geen poot meer verzetten en hoe moet dat dan met wel duizend poten?”

Als het denken zich met het leven gaat bemoeien, wordt het vaak een puinhoop.

Voor het vinden van wijsheid is nadenken zelfs geheel onbruikbaar.

Hoe kan het denksysteem dat verantwoordelijk is voor het creëren van onze problemen ook de oplossing bieden?

Wijsheid ligt op ander niveau dan ons denken. Misschien kan je zeggen: denken is het hoofd, wijsheid is bewustzijn van het hart.

Hoe het denken je werkelijkheid creëert:

Er was eens een man die een prachtig paleis in de stad had. De mensen kwamen het altijd bekijken. Het was een wonder van architectuur. Maar op een nacht vatte het plotseling vlam. De man was bij een vriend op bezoek gegaan. Iemand stelde hem op de hoogte: “Wat doe jij hier? Je paleis staat in brand.”

Hij holde erheen, niets kon hem dieper schokken dan dit. Zonder dat hij het wist, stroomden de tranen over zijn wangen. Zijn kostbaarste schat, waar hij het meest aan gehecht was, werd voor zijn ogen verwoest en hij kon niets doen. Het vuur had al te vér om zich heen gegrepen.

Juist op dat moment kwam zijn jongste zoon aanrennen en zei tegen hem: “Vader, maak je geen zorgen. Gisteren heb ik het huis verkocht. De koning bleef maar volhouden dat het hem in verlegenheid bracht dat u een mooiere woning had dan hij. Ten slotte besloot ik het maar te verkopen - en bovendien was hij bereid elke prijs te betalen.”
Plotseling droogden zijn tranen op en verscheen er een lach op het gezicht van de man.

Er was echter niets veranderd. Het huis stond in brand, maar het was opeens zijn huis niet meer. Wat kon het hem schelen? Het was dus niet het huis dat hem zo'n pijn deed, het was zijn ego, zijn huis.

Maar toen kwam zijn middelste zoon die zei: “Vader, wat sta je te lachen? Hoewel we tot de verkoop van het paleis hebben besloten, is er nog geen contract opgesteld. En natuurlijk zal de koning het geld niet betalen. Ik heb alle reden te vermoeden dat hij achter de brand zit.” En daar kwamen de tranen weer.

Maar de situatie was nog steeds hetzelfde, er was niets veranderd. Alleen de idee was veranderd. Toen het huis van hem was, was er groot verdriet. Toen het huis niet langer van hem was, verdween alle verdriet.

Tenslotte kwam de koning zelf in zijn koets voorbij en zei: “Maakt u zich geen zorgen. Ik ben een man van mijn woord. Als ik iets heb gekocht, heb ik het gekocht. Er is nog geen contract opgesteld en er is geen bedrag aanbetaald, maar het is voldoende dat we de koop gisteren mondeling zijn overeengekomen. Het is mijn huis dat in brand staat. Maakt u zich maar geen zorgen.”

En plotseling lachte de man weer, in plaats van te huilen.